Zalım Para Şiiri - Abbas Tezcan

ZALIM PARA 31.01.2015

İnsanları keklik gibi öttüren
O zalim paradır o zalim para
Koç yiğidi köle edip sattıran
O zalim paradır o zalim para.

Bazılarını zangır zangır güldüren
Bazılarını çiçek gibi solduran
Çok yiğidi defterlerden sildiren
O zalim paradır o zalim para.

Parası olan baş sedire kurulur
Parasızlar yeler yeler yorulur
Parasızın hatırı mı sorulur ?
Her nereye varsam o zalim para.

Bin defa insanlık yolunu tutsan
Eğilip zalimin ayağını öpsen
Ağzın ile havalardan kuş kapsan
Sıtaraya geçmez paradır para.

Parasız garibin hali sorulmaz
Hiçbir yerde hatırı da sayılmaz
Kefenin cebi yok kabre koyulmaz
Ahirette lazım olmaz ki para.

Kardır desek yüce dağa kar olmaz
Sırdır desek hak yolunda sır olmaz
Yardır desek hiç kimseye yar olmaz
Mekansızdır zalim olur o para.

Parasızın sözünü kimse övmez ki
Parası olan dizlerini dövmez ki
Parasızı hiçbir kimse sevmez ki
Zalimi sevdiren o zalim para.

Analarda nice yiğit doğura
Zalım masasında karın doyura
Zalım para muhtaç eder gavura
Zalım olur zalım olur o para.

Kumar masasında aşık atarsın
İçki masasında keyfe batarsın
Zengin ile sarmaş dolaş yatarsın
Fakir yatağına girmez ki para.

Bir bahçe vardır ki çiçeksiz gülsüz
Bir bahçe vardır ki yapraksız dalsız
Abbas Tezcan vardır parasız pulsuz
Halini söyleten o zalim para.