Zalim oğlu Zalimler...

Umutlarıma bile paslı kelepçeler vurdular.
Dümdüz aydınlık yollar varken, zifiri karanlık çıkmazlara soktular.
Hak hukuk konuşulduğunda, hep güçlüden yana oldular.
Tam menzil murad alacakken, insafsızca goncalarımı yoldular.
Zalim oğlu zalimler!

Yüzde dost kalp de düşman oldular.
Mukaddesat ile beni ve ben gibilerini, mahirce kandırdılar.
Beni dinimden de diyanetimden de soğuttular.
Rahmet yağdırmayan kap kara bulut oldular.
Zalim oğlu zalimler!

Helal alın terime hiç mi hiç saygı duymadılar.
Dobra dobralığımı, her daim kötüye kullandılar.
Meclislerde doğruları savunduğum için vicdansızca üzerime çullandılar.
Asil ve yufka gönlümün, buz gibi berrak sularını bulandırdılar.
Zalim oğlu zalimler!

Muhabbet fedailiği yerine, husumet fedailiği yaptılar.
Yerin göğün sahibi şanı yüce Allah’a değil de fani dünyanın makamlarına taptılar.
İnsanı cennetlik eden rahmani yollar varken, şeytani yollara saptılar.
Önemli sıfatları hak etmeden allem kullemlerle kendilerine kaptılar.
Zalim oğlu zalimler!

Birbirinden güzel nimetleri buldukça, kuduz köpekler misali kudurdular.
Acımasızca her daim beni kahpece arkamdan vurdular.
Beni benden değil hasımlarımdan sordular.
Envaı türlü film ve fırıldaklarla beni çok mu çok yordular.
Zalim oğlu zalimler!

Kemlik bilmeyen sevdalı yüreğimi, yüzlerce kez yaraladılar.
Beni hiç hak etmediğim halde orda burada ha bire karaladılar.
Taşıyamadığım çok ağır barları, cılız omzumda taşıttılar.
Meclislerde konuştuklarını, içtimai hayatta yaşamadılar.
Zalim oğlu zalimler!

Sahip oldukları nimetlerin şükrünü, gerektiği gibi eda etmediler.
Birbirlerine rıza-i Lillah için gidip gelmediler.
Dostum dediklerinin sıkıntı ve kederlerini paylaşmadılar.
Sevdalanmayı bile mert ve yiğitçe beceremediler.
Zalim oğlu zalimler!

Kimsesiz dul ve yetimlere, yardım ellerini uzatmadılar.
Dostları için şirin uykularından, ferağat etmediler.
Fikri güzel gönlü güzel insanları, ariflerin meclisinde savunmadılar.
Ne pahasına olursa olsun gaflet uykusundan uyanmadılar.
Zalim oğlu zalimler!

Viyana kapılarına kadar, at sırtında abdestli giden atalarımın, kemiklerini sızlattılar.
Rengini, şehitlerimizin kanından alan, bu ay yıldızlı bayrağımızın kadri kıymetini bilmediler.
Düşenin elinden tutmaları gerekirken, bir tekme de onlar attılar.
Boz bulanık sularda, canhıraşane kulaç attırdılar.
Zalim oğlu zalimler…
Zalim oğlu zalimler için yaşasın yüzlerce kez binlerce kez cehennem!
07/ Kasım/ 2016