Zalim gözlerin Şiiri - Veli Can

ZALİM GÖZLERİN
Zalim gözlerin vardı. Bakışlarımız karşılaşınca öldürmenin gururu ile kahkaha atan, cellâttı İşini kusursuz yapan cellât ve yüreğim hapishaneden kaçma telaşı içinde kaşıkla hücresini kazan bir tutuklu gibiydi
Seni her gördüğü her an tenimi kazardı al kanlar içinde kalan bedenim düşerdi yere yerin yüzlerce metre altında yorgunlukla sevişen bir maden işçisi gibiydi anlı terle halay çekerken yanakları, sabırlı tebessüm etmenin telaşı içindeydi.
Ve senin sesin boğazdan geçen bir gemiydi sanki çalarken düdüğü Topkapı sarayı Ayasofya irkilirdi ve titreyerek bakardı kız kulesinin etekleri tutuşurdu galata sislerin ardında seni arardı.
Haydarpaşa garı büyük bir konuk ağırlama gururu ile martıların çığlıklarına kulak asmaz saatler 12.00 ye çalardı
Zalim gözlerin vardı denizle güneş tam öpüşürken araya giren ve mavi gözlü denizi kızıl yanaklı güneşten ayıran
Zalimlik gözlerinden mi beslenirdi de bu kadar heybetli ve kudretli bakar
Karşıyaka ya saldıran yunan askeri gibi ve bir kaypak kaçışa da gebe kalmıştır bu bakış ardından İzmir’in semaları
Bir hain rojin olmuş kaşların karlı dağların koynunda saklanan ve bir eşkıya ile sohbete dalan kartal uçmaktan tiksinir olmuş kanlı ve kaypak kayalardan
Zalim gözlerin vardı tıpkı Tutsi kabilesinin bir Tutuluyu öldürürken zevkten dünyanın kalbini alırcasına bağrışlarına ev sahipliği yaparak kaşlarını gözlerine esir ederdi
Zalim gözlerin vardı dünyanın tüm dilleri bir araya gelse yetersiz kalır ve acizliklerinden utanıp başlarını yere eğerek peygamberler şehrinde balık olmaya kendilerin adarlardı..

03.11.2008 düşgözlü