Zalim Gemimi...yoksa? Şiiri - Ferhat Altın

ZALİM GEMİMİ
YOKSA….
İşte aynı gemi
Yine yol almaya başladı bu limandan
Yüzlerce kişiyi gene
Götürüyor,koparıyor sevdiklerinden
Donuk ayışığının düştüğü
Bu puslu denizin üzerinde
Yer yer beliren
Baktıkça da insanı ürperten
Bir yakamoz var yine bu gece
Ve çaresizlik vurmuş insanların yüzüne
Gözlerinden okunuyor
Sevdiklerine doyamamanın sancısı
Bir garip yolcu çekti dikkatimi
Geminin ardında yaşlı gözlerle izliyor
Sahilde bıraktığı sevdiğini
Geride kalan ise
Erken giden sevdiğinin şokunu
Atamamış daha üzerinden
Sanki geri dönecekmiş gibi
Umutlu gözlerle bakıyor
Karanlıkta yavaş yavaş kaybolan bu geminin ardından
Yüzlerce defa yanaştı bu limana
Genç,yaşlı,çocuk,ana demeden
Aldı yolcuları
Ve hep boş döndü geriye
Hiç dönen olmadı bu yolculuklarda
Sahile kalan genç çaresiz
Giden sevgili umutsuz
Kumların üzerine diz çöktü
Gencecik bedeni titreyerek
Artık gözyaşlarına hakim olamıyordu
Bu mağrur aşık
Dayanamadım böylece yıkılışına
Cesareti de yoktu bu ölüm denizine atlamaya
Gemiye yetişmek için
Belki acısını biraz hafifletirim diye
Yaklaştım yanına
Kendinden koparılan sevgilisi için
Paralıyordu kendini
Ne yapacağını bilmiyordu
Aklını kaybetmek üzereydi
Birden beni fark etti
İrkildi
Giden sevgilisini döndürmek için
Biçare arıyordu
Aniden bana baktı
Ve ne yapabilirim dedi
Onun için
Kelimeler boğazımda düğümlendi kaldı
Hiçbir şey söyleyemiyordum
Dondum kaldım
Yıllar önce yaşadığım acıyı tekrar yaşıyordum
Ağlama dedim ağlama
Ayağa kalk
Bu zalim hayatın önünde artık diz çökme
Sevdiğin bu perişan halini görüyor şuan
Sen onu göremesende
O senin neler çektiğini hissediyor
Ve bu halin türlü acılar salıyor giden sevgiline
Sensizliğin sancısı
Onu yavaş yavaş sararken
Bir de sen yıkma onu dedim
Kendini kaybederek
Gözyaşları kesildi
Ayağa kalktı buruk bir şekilde
Titremekli sesiyle
Onun acısını ne zaman atarım
Sence bu yaralı kalbimden dedi
Cevabını kendi de çok iyi bilen
Bu çaresiz genç
Bu soruyu bana değil
Kalbine sor
İçinde yaşattığın
Ve bu zamana kadar büyüttün sevda filizine sor dedim
Gitmeye hazırlanmıştım ki
Sen ne arıyorsun burada dedi
Yoksa senin de mi sevdiğin vardı bu umutsuzluk gemisinde
Diye yanıtlaması benim için çok zor
Bir soru daha sordu
Yıllar önce bir kız vardı
O sevdiğine doyamamıştı
Sevdiği de ona
Destansı bir aşk yaşadılar
Birbirlerinde ayrı geçirdikleri
Her dakika
Sanki bir asır gibi geliyordu
Ve bu genç kız
Bir gece
Ansızın
Son bir elveda bile diyemeden
Koparıldı sevdiğinden dedim
Ve iki damla gözyaşı döküldü gözlerimden
Her şeyi anlamıştı artık
O günden sonra
Hayatın anlamsızlığı içinde
Bilinmeyen bir yörüngede
İstemediğim bir hayata itildim
İşte o günden sonra ben
Karanlık dünyanın karanlıklar prensi oldum
Bu gemiye yolcuları bindiren
Ve her limandan ayrılırken
Sevdikleri yerine uğurlayan benim dedim
Bu sırada
Gencin cansız bedeni
Karanlık bir köşede
Öylece yatıyordu
Ama yetişememişti bu sefere
Sevdiğiyle el ele çıkamamıştı
Bu son yolculuğa
Bunu ne kadar çok isteyip
Erken davrandığını
Sanmış olsa da…….
Ferhat Altın