Zalim Şiiri - Orhan Özçelik

Sen gibi zalimin sonu bilinmez,
Vebalin çok büyük,yükün ağırdır.
Böylesine seven yalnız koyulmaz,
Mahşerde mekanın Cennet değildir.

Acıma duygusu sönmüş içinde,
Önüne geleni yıkıp gidersin.
Ömrümün ipleri senin elinde,
Bakmadan halime basıp ezersin.

Hatır gönül bilmez biri olmuşsun,
Eski mutlu günler çıkmış aklından.
Şimdi tanınmayan bir hal almışsın,
Yaratan gelecek senin hakkından.

Ne olur biraz da sevmiş olsaydın,
Şimdi bende böyle sitem olmazdı.
İçinden nefreti silip atsaydın,
Gönlümde acıdan eser kalmazdı.

Ne çare zalimlik sende huy olmuş,
Bu dünya döndükçe sen değişmezsin.
En kötü duygular sende yer bulmuş,
Bunu ben anladım,baş edilmezsin.