Zalım Şiiri - Tülay İçen

Ben seni gercek sevgiyle sevdim,
anlamadın beni...
Bir gün ararsan beni, bu sokaklarda
çok dan gitmiş olacağım.
Tek başına kaldığında yanında beni bulamadığında,
ben bu dünyadan gitmiş olacağım.
Seni sevmek güzeldi, acı versede.
Bana acı veren sevgin yüreğimi parça parça etti.
Zalımsın, acımasızsın,kalpsizsin.
Ben seni yürekten sevdim, cok yazık anlamadın beni.

Yüreğime aktın damla damla,;
Zincirle bağlayıp kapattığım,
yüreğe süzüldün.
Görünmez hayal gibi,girdin içime.
Duydum kavalından dökülen o güzel nameyi.
Getirdin coban çeşmenden içimdeki yangını söndürecek,
O kevser suyunu,
Damla damla akıttın...
Neden? neden...
Bir gün ararsan beni.
Buralardan çoktan gitmiş olacağım.
Birkez daha yenildim kadere.
Sebebi sensin zalım.
Seninle gecen zamanı yaşanmamış saymak kolaymı
Unut diyorsun,unutmak mümkünmü.
Bir kez daha yenildim kadere.
İntizarım kaderime.
Neden aktın içime, neden umudum oldun.
Beni yanlız bırakmak içinmi.
Neden?
Gözlerimden akan yaşların hesabını nasıl vereceksin.
Ben tekrar vurdum yüreğime zincirlerleri.
Attım anahtarı kör kuyuya.
Şimdi huzurlu ve mutlumusun.
Parçaladığın yüreğin,kanattığın kalbin
hesabını nasıl vereceksin?
Sen zalım.
İntizarım kadere.
İntizarım sana..

17/12/2005