Zalim Şiiri - Levent Topludal

Zifiri körlüktü yokluğun canda;
Gören gözüm, tutan elim olmadın.
Hayâline bakıp her gün tavanda
Sana gülüm dedim, gülüm olmadın.

Kanım dondu tavrındaki kurumdan,
Ben yanarken sen memnundun durumdan,
İtip yuvarladın her uçurumdan
Ama tutunacak dalım olmadın.

Sen konuşsan hayat boyu susardım,
Yeryüzüne daha sağlam basardım,
Mendile kan değil hayat kusardım;
Şiirim, söyleyen dilim olmadın.

Beni affet, bilemedim dengimi;
Bak kaybettim kaderimle cengimi.
Kısmetimden seçecektim rengimi;
Beyazım, yeşilim, alım olmadın.

Yurdunu bilirdim uğramasam da,
Önünden geçerdim duramasam da.
Karınca misali varamasam da
Düşüp kalacağım yolum olmadın.

Kıvranırken ben bu kara sevdada
Senin adın yazılıydı her çağda.
Zaten huzur vermemiştin dünyada
Öldürdün, huzurlu ölüm olmadın.
3 Şubat 1999