Zakkum Açtı Dalımda Şiiri - Akın Kalkan

Hayli zaman gözlerim de gülerdi,
Kurudu yaşlarım, gözüm kalmadı.
Bazen akrep yelkovanı dilerdi,
Geçti gitti ömrüm, izim kalmadı.

Zaman huzurla geçerdi içimde,
Gönlüm divane âşık bir biçimde,
Ağarmış teller belirdi saçımda
Sonraki durağa, sezim kalmadı.

Niceleri sevdim diye darıldı,
Niceleri zaman ile duruldu,
Niceleri toprağıma sarıldı,
Harlayan ateştim, közüm kalmadı.

Daha yaşanacak günlerim vardı,
Vücuduma beyaz bir kefen sardı,
Beni, sevdiklerim, toprağa serdi,
Son nefes verecek, özüm kalmadı.

Can bildiklerin canını alırmış,
Kırkın çıkmadan unutur gülermiş,
Dostlar defter dürülünce gelirmiş,
Söyleyecek lafım, sözüm kalmadı.

Vakit ağaç kökleriyle geçerken,
Dalımda gül değil, zakkum açarken,
Aciz bedenim ebede göçerken,
Hazanım, baharım, yazım kalmadı.

Sevinme gafil sana mı kalacak,
Azrail elbet kapını çalacak,
Sonunda Emri Hak, vuku bulacak,
Toprağın altında, tozum kalmadı.

Akın da geldi geçti oyalandı,
Feleğin cilvesiyle boyalandı,
Şu zalim dünya koca bir yalandı
Artık yüreğimde, sızım kalmadı.
Adım da silindi, mazim kalmadı.