Zahirinde geziyorum.
Parktan geçerken baktığın bank gibiyim,
Çayını karıştırıp masa örtüsünü bir damla kirleterek
Kenara bıraktığın çay kaşığı sanki benim.
Yoksa omzundan aşağıya kaymaya meyyal çantan ben miydim?
Bilemiyorum. Gözünde ne var, içinde kim var?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
