Zahire Bakma Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Dedim: Dünya öyle daraldı ki sanki kabir,
Bütün kapılar kapanır oldu bize bir bir,
Şimdi şu sürgüleri biri eylesin tâbir.
Dedi: Tedris-i zindandır bu, atana bakma.

Dedim: Yalan dolan ilen yüzler kulp takar,
Zulüm rüzgarı alev, cânı yakar da yakar
Muhannet sözü hançer, kalbe zehr olur akar.
Dedi: Fitne-i şeytandır bu, beyâna bakma.

Dedim: Kış bitmez, ayaz geçmez, ümit çürüdü,
Mervan hükmün sürer,her yanda gece bürüdü,
Kuyular Yusuf doldu, kervan kalkıp yürüdü.
Dedi: “Diyar-ı Kenan’dır bu, satana bakma.”

Dedim: Ağır yüküm gönlümü eyledi yağır,
Hiç mi feryâda dönen olmaz, sağıra bağır,
Yanan bağrıma bir su, koş da tulumba çağır.
Dedi: “Devran-ı nîhandır bu, âyâna bakma.”

Dedim: Hân u mânım şimdi harami yurdu,
Nice bağ u bostan dalında kurudu durdu,
Üstüne üşüştü bak cümle sineği kurdu,
Dedi: “Bahçe-i hazandır bu, talana bakma.”

Dedim: Dostlardan her haber, göğsüme bir mızrak,
Heyhat! Yavrusuna hasrettir, binler kır kısrak,
Bir ciğer-sûz mevsim ki harsız ateşten tarak.
Dedi: “Ferman-ı Yezdandır bu, vurana bakma.”

Dedim: “Yunus hem kör, hem sağır, hem de divane,
Umrunda değil zahir sönen binlerce hâne,
Herkes kendi âleminde, meshur bigâne,
Dedi: “Hikmet-i zamandır bu, nadâna bakma”