Bir avuç toprak… Ama üzerinde gök eğilir,
Her damla kan, bir yıldız gibi parlar göğsünde.
Sonsuz mavilik suskun, ama bağırır içinden:
"Burada insan, insanlığıyla yazdı kendini."
Uzaklardan toplanmış kalabalık gölgeler,
Kimisi çöl kokar, kimisi okyanus sesi.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta