Neredesin kahve gözlüm,
Hasretinle yandı gönlüm,
Sen gittin gideli ben hayata küstüm.
Keşke olsaydın benimle,
Tutsaydın elimi,
Yaşatsaydık sevgimizi,
Bu Pazar yağmur var Karaman’da
Gözlerim dolu dolu oldu seni hatırladım bir anda,
Dost sözü dinler miyim? Bak sende terk ettin sonunda.
Bu Pazar yağmur var Karaman’da
Gözlerimden süzülen birkaç damla yaş,
Ayrılığımız yedinci yılına girerken,
Yine geldi on dört Şubat.
Yüreğimde sancılar gözümde yaşlar,
Sensizliğin beni yaralar.
7 yıl oldu yüzünü görmeyeli sesini duymayalı,
Yine geldi 14 Şubat yine bir sevgililer günü,
Ayrılığımızın 7. yaşını doldururken,
Gözümde yaşlar dilimde isyanlar,
Yüreğimde kor yangınlar var,
Beynimde kopar fırtınalar.
İşte geldi hazan mevsimi, işte yeni sonbahar.
Seni tanımadan önce bozkırdım dağlarda,
Seni tanıdıktan sonra düştüm aşk’a.
Sen gittikten sonra kar yağdı dağlarıma,
Yeniden sarardım soldum yine hazan yine hüsran.
Bir sabah evimin kapısı açılmayacak,
Odamın kapısı kapalı perdeler inik kalacak,
Geride masa üstünde boynu bükük kalacak,
Kağıt kalem ve yarım yamalak şiirlerim,
Sehpa üstünde bardakta yarım kalmış su,
Yarısı içilmiş izmarit ve içimde sır gibi sakladığım
Seni sevdiğim yalan mı?
Sana gönlümü, sevgimi verdiğim yalan mı?
Sana hiç yalan söyledim mi?
Senden başkasını sevdim mi?
Seni hiç aramayıp sormadım mı?
Uğruna gözyaşılar döktüm
Yollarına güller serdim
Ben uğruna acılar çektim
Günlerce yollarına boynu bükük kaldım
Bu can sana kurbandı gülüşüne hayrandı
Bağlanmıştım sana alışmıştım sana
İçim acıyor anne,
İçim yanıyor,
Onu çok özledim, çok sevdim anne,
Onun için bu canımdan serden geçerdim,
Onun için Mecnun gibi çöllerde yanardım kavrulurdum,
Gözyaşlarımla Ummanlarca çağlardım gözlerinden kalbine,
Bu gece sanki bitmeyecek,
Bu sabah gün doğmayacak gibi,
Önce resmine baktım sonra,
Yıldızlara, elim titredi.
Önce geçmişi, Sonra seni ve,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!