Tetik düşmüştü,
Kurşun adamı vuruncaya kadar,
Dünya'da yüzlerce insan ölmüştü...
Adam hayata küsmüştü;
Tek düşüncesi intihar.
Gökdelenin tepesine çıkmıştı,
Atlayacaktı,
Şeytanı sevindirip,rahatlayacaktı...
Çocuklarını,karısını düşündü,
Geri döndü,
Şeytanın umutları da o anda söndü...
Zafer insanındı.
Kayıt Tarihi : 27.11.2016 14:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!