Zafer Gürayça Şiirleri - Şair Zafer Gürayça

Yalnızım yalnızların yalnızlığınca
Issızım ıssızlığın sessizliğinde
Çaresizim çare.! sizde çaremsiniz.
Yarem sızlar sızım sızım bahtsızım...

Titriyorum tırlatmaya çeyrek var.

Tesadüf,acı,pişmanlık dolu yaşamımda
Parlayan tek umudum.
Kanımdaki ateş,
Ruhumdaki alev sen...
Gururum,gözbebeğim...
Dev gibi miniğim.

Aileden miras kalmaz dostum
Kişiye özel karakterde vardır
Dünyada kredisi bitmeyen
En büyük zenginlikse İtibardır...

Aileden devrolur genelde dostum

Yoktun yine bu bayram.
Öpemedim,pamuk ellerini.
Çekemedim o miss kokunu derinden.
Sindiremedim içime, buram,buram...
Taş gibi çöktü hasretin içime yokluğundan.
Can toruncuklarınla,

Gözünde yaş olmak istedim,seni okşamak
Ellerini aradım dün öpüp öpüp koklamak.
Yapabilsem acını uzanıpta kopartmak
Verirdim ömrümü inan bana bir tanem...

İçini kavuran o acı ayrılığı

ÇANAKKALE MELEKLERi...

Ölürsem şehit kalırsam gazi,
Bu ruh anlayışıyla şanlıdır mazi,
Bi günah,emir kulu Haçlı gençlerini,
Boğazda boğup korudu ülkemizi...

Lacivertin en güzeli senin suyunda
En ateşli aşklar,yaşar koynunda
Doğanın zümrüt gibi yeşil koyunla
Tutkususun bilenin sen,ey..! güzel Bodrum...

Acılar son bulur sınırlarında

MAHŞER KAFESİ…

Küçücük bir oda
Sanki kahır kutusu
Köşede dökük bir soba
Havada rutubet kokusu...

Çatlamış toprak gibi
Sana susuz yarılmış
Hayaline pür hasret
Kalbimi alıp gittin...

Hasret düşlerimden dön

Dedikodu,
göründüğü gibi olmayandır.
Benim acılarım var,
benim ihtiyaçlarım.
Benim anılarım var,şartlarım.
Benim hayatımı sen yaşasan,