Yollara düştüm yayan yapıldak
Eteğimde yığınlarca şakıldak
Sana doğru geliyorum,
Sevda seline kapılarak.
Çekilmez denen dertlerle,
Sevda denizine,”Umut Filikasıyla” açılmışım.
Belki! ..Belki diyerek hep ufku gözlemişim.
Her günbatımında çaresiz yelken indirmişim.
Belki! ...diyerek ”Sevdalılar” koyuna demirlemişim.
Sana değil, umuda yolculuktu çıkışım.
Mademki böyle çekip gidecektin,
Bu sevgi tohumlarını ne diye ektin?
Ektiğin yetmezmiş gibi,suyunu da verdin.
Sormasam bahar olup iyice yeşertecektin.
Alevsiz yanan odun parçası misali,
Sensizliği yaşadığım gecelerde,
Yalnızlığımı sordun mu bir kere?
Sana doğru çıktığım sayısız sefere,
Hayırlar diledin mi bir kere?
Şafaklar söktüğünde bensiz,
Her şey kururda, sevgi pınarı kurumaz sanırdım.
Her doğan günde yeniden-yeniden umutlanırdım.
Bir damla mutluluk düşse gönlüme kanatlanırdım.
Her kanat çırpışımda sana biraz daha yaklaşırım.
Anladım ki sevgi pınarı da kururmuş,
Umutlar yaprak misali gazel olurmuş.
Anladım dönüşü olmayan yola gitmektesin,
Yalvarışım nafile,sen yine bildiğini okuyacaksın.
Kim bilir,daha kaç gönle hüznü dokuyacaksın?
Kalbinin fethine,daha ne gemiler batıracaksın?
Sevmeyi bilmediğin belli,kalbindeki katılıktan.
Gönül verdim bir güzele,
Kuruttu döndüm gazele,
Yetmedi, ufaladı saldı yele.
Ben ne yaptım O güzele?
Düşürdü beni dilden dile.
Unutma hiçbir şey taze kalmaz,
Ancak yapma çiçekler solmaz.
Güvenme gençliğine tazeliğine,
Anladanıp kanma yalancı güzelliğine.
Kimi göklere çıkartır güzelliğini,
Yarın çok uzak olabilir,
Kalbim ansızın durabilir.
Ama bir gerçek var ortada;
Seni benim kadar kim sevebilir?
Anlamıyorsun şu halimi
Yavrular uçup gitti yuvadan
Dua ediyorum arkalarından.
Uzak dursunlar diye beladan
Selamete çıkarsın Yaradan.
Kaldık iki vazo misali,
Dokunsalar kırılırız vallahi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!