Zafer Çağlar Şiirleri - Şair Zafer Çağlar

Bir zafer edasıyla,
O mağrur bakışınla;
Devir çoktan değişti,
Sen aynısın maşallah.

Bir savaş kazanmadın,

Bürününce ufuk kızıllıklara,
Veda eder bize akşam güneşi.
Kimi hüzün dolar kimisi neşe,
Bakarak ardından batan güneşin.

Bu gidişin bir de dönüşü vardır,

Kız Kulesi ışıkları,
Yansıyor göğe,denize.
Etkileniyor insan,
Kapılıp büyüsüne.

Nice aşıklar gelirler,

Biraz ümit versen bana,
Beklerim mahşere kadar,
Sevdiğini bir söylesen,
Benim olur tüm dünyalar.

Ne kadar beklemeliyim,

Bir gün ansızın,
Çıktın karşıma.
Kanım kaynadı,
Sana o anda.

Beklerim her akşam,

Geçti ömrün yarısı,
Büyük gönlümün yası.
İnsanı deli eder,
Böyle gönül yarası.

Duy artık;

Bir yudum suya hasretim,
Kızgın çölün ortasında.
Gördüğüm serapmış,
Su yokmuş bu civarda.

Küslüğüm kadere,

Kırılan bir kalbin,
Çok zordur tamiri,
Biliyorsun.
Almak için gönlümü,
Kazanmak için kalbimi,
Ne yapıyorsun?

Yıllar geçti aradan,
Sen gideli buradan;
Nasıl dayanabildin,
Beni hiç aramadan?

Bir mektup,bir telefon,

Yine esmeye başladı,
Kızgın çöllerden sam yeli;
Hemen seni hatırladım,
Hasret yaktı yüreğimi.

Sen gideli pek çok defa,