Zafer Aydaş Şiirleri - Şair Zafer Aydaş

kocaman ayrıyız seninle
güzel sözler söylüyorsun
ne güzel
güzel içime
kocaman ayrıyız
sadece mesafelerle

gözlerim gözlerinsiz tenhalarda
aptal poyrazlar peşim sıra
kaçsam ha kaçsam
yine de düşüyorum can sızlatan tuzağa
kabusun öle
düşün büyüye

dedim ya!
"yâri gören olur ise yüzünde gül kurusu var"

gül diyarına,
gülüm gitti, emsalsiz
gören olacak elbet,

eşki bir gülüşü katıp da yüzüme
elverip elveda demeden gidişin kaldı
paylaşılmış saatlere düşkün odalarda
ve rehnedilmiş rengin
beraat etti üzerime yıkılmak isteyen duvarlardan

beni terk edersen anneme söylerim
şalvar da dikmez
börek de yapmaz sana
abim duysa pek ilgilenmez kumarbaz

beni terk edersen ablam üzülür

dışarıda yağmur
içimde ciğerlerim dolusu kullanılmış oksijen
ömrümün nakaratında
yalnızlıktayım

seni yanımda tutacak kadar çok sevdim

mardin'den bir ben kaldım
herkes öldü
sene 44 değil
ama herkes öldü
mardin'den kimse kalmadı
ben ağladım

kültürlerimiz ikiz yataklarda
esmer erkekler beyaz kadınlar
sabahlara dek kültürlerimizi çatıştırıyor
dolar karşılığında mark karşılığında
hiç uzlaşmamış çıkarlarımız uzlaşıyor

kokla tükürüğünü çünkü yaşarken fark etmediğin bir tattır o hatırlatmak zorundayım çünkü bir çoğu gibi kitaplara geçmesem de ben de bir mağara bekçisiyim yedi uyuyanlar dışında tek uyuyanım hatta çift uyuduğumda duvara dönenim tıkır tıkır bir ezgim var biliyorum maalesef gibiyim cümleler içinde hayatın içinde fakat diye bağır bağır bağırıyorum işaret parmağımı direyip sıkıp diğerlerini kontrol etmeyip tükürüğümü evet tükürüğümü çıkıyorum hayatın bir yerinden senin de emin olmadığın bir yerinden bunu okuduktan sonra tükürüğünü kokla sağına soluna bakma dilinle taşı onu ve kokla belki beni değil ama öpmeyi düşleyeceksin düş ne kelime… bana söylemene gerek yok… isteyeceksin bak ben hep altında yaşadım yerin rutubetli kokuyordu ayak parmaklarım ıslak ve yabancıydım yarılan yargılara çünkü mümkünüm yoktu çünkü hayatın hep maalesefi tartışmaların hep fakatıydım sana sırf onun için gel demiyorum demeyeceğim sadece kokla tükürüğünü zafer aydaş

UÇUŞAN ÖMÜRLER

Kararan gece üvey anne şefkatinde,
Sarıyordu onları.
Şimdi bir köşe bulmalıydılar,
Tüm yetimlikleriyle sığınacak.