Zadegan’a İsyan Şiiri - Fadıl Oktay

saksafon solosu ne zordur çeken bilir
kırmak istiyorum bu ruhumu daraltan beyazcamı
mekanik sanatçıların mekanik gülüşlerini dağıtmak
yok etmek tuhaf tavırlı skandal üreticilerini
ah sıvasız lojmanında çiçek bile ekemez memur
fabrikadaki işçiler akşama ne yiyeceğini bilmez
hastahanelerde süründürülen hastaları vardır onların
çocuklarının kep fırlatan özel okulları yoktur
ne diyorum bak dinle; açlıktan ölen en güzel insan
deyha! akbabanın gölgesinde serinleyen
o simsiyah ve badem gözlü çocuktur

Janis Joplin’in tırmaladıgı zavallı gitar tellerini
her gazetede zıpçıktı türeyen aşk uzmanlarını
daha ceninken esrar tüküren hasta ruhunuzu
şarkılandıkça şiirine zam yapan haymatlosu
heeepsini parçalamak istiyorum ağzımla doğrudur
kırmak istiyorum üzerimdeki asalak yaşamlarını
şakilonil ile şakira karışımı adamların cilveli bakışlarını
zırıl zırıl ihtiyar bir ağustos böceği de tepemde
töremizde güya arkadan vızıldamak yoktur

topuyla bizi oynatmayan medyanın şişko çocuğu ey
top tekniği zayıf olanların delikanlıdan sayılmadıgı ahlak
zürefa sokağında top süren topçular neyiniz olur desem
bir eski başbakan tebessümü iliştireceksiniz yüzünüze
siz gündüz tokaçlayıp akşam tokaçlananan kadınlarımız
sen zülüf düşeremeyince hırsından çatlayan kel
biz faşistiz kendi ülkemizde adımız geçse
bu şiirime hatırınıza jazz soktum
blues girsin gözünüze