..........Z/aman/sızım.........

Z/aman/sızım

Gözlerine mil çekilmiş bir hasretin
Yaşları damlarken sayfalara
İçimde ki buruk nehirler
Dilsiz ve sağır gecenin okyanusunda birleşir.

Yorgun zamanların hıçkırıklarından kalma bir hüzün
Alır başını gider z/amansız kalırım
İşte bu vaktin hicranı dayanılmaz olur
İçimdeki duyguların göçmen kuşları intihar etmeden henüz
Bir el uzanır anne şefkatiyle
Yetim çocukların tertemiz hayallerini okşar
İnce,uzun ipek gibi dileklerinin örülmüş saçlarına
Pembe kurdeleler takar ki düğüm çözülmesin
Son nefesini vermeden yeşersin sevdalar
Umutlar çiçek açsın, bahar yine vuslatı müjdelesin
Kırlangıçlar uçuşsun akasyaların nisanî dallarında.

Tesellisi olmayan hicrana tebessümün avuntusu neyler? ..

O' ndan başka kimse görmese de
Kara gecede kara taşın üzerinde ki karıncayı
Ben senin için cam kenarlarında ki susuz kalmış menekşelere
Gece gündüz demeden su taşırım.

Hala kundağında uyurken zaman
Hasret büyüdükçe büyür
Yılların prangasında aylar hükümsüzdür.
Yokluğunun ayazında buz tutar kirpiklerim, yüreğim üşür
Köklerime gurbet düşünce, eylül yapraklarımı savurur.
Sonra kar misali düş toplar mahzun bakışlar
Güneş güne gülümserken belinaylar arasından
Bir garip firkate düşer vuslatın kırkikindileri
Sağanak sağanak, bazen de aralıksız yağar yüreğim
Sonsuz bir nurla toprağının üzerine
Sen rahat uyu diye…