Karanlıkları yarıp geçen bir şafak gibi,
Her yeni güne umutla uyanan.
Sırtında sadece kendi yükünü değil,
Bir çağın beklentilerini taşıyan sensin.
Toprağın sabrı, suyun dinginliği sende,
Demirin gücü, ateşin azmi içindedir.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta