çürüyünce zamanın kıskacı küllenir hazan ışıkları
yarıştığım bir kendim varım artık ulaşmakta ulaşılmazlara
tanımıyorum diri yüzünü akşamların akşamlar tabutu sokakların
inancımda serüveni kaldırımların tınısız adımlarımla...
yalnızlığımın iştahını kabartınca
duraklara sığmayan yağmurun inadı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta