niçin
saçların hesap soruyor.
yüzünün duruşu,
niçin hatırlatıyor
bir güz gülünü.
sonsuz bir sessizlik,
parlak bir ay
bakışların, nasıl
acıları gizliyor.
şimdi bir rüzgar geçse
yağmur düşse
temmuz sıcaklarından
istanbul'dan
dökülmeyen gözyaşlarını
ıslak saçlarını
ağladığını hissedeceğim
ah yüzünün resmi
bilmediğim kederlerin mi?
var
gökyüzü ıssızlaştı
dumanla çevrildi
yer
yıldızlar ağladı
parçalanmışlığına
nasıl dayanırsın
neler yaşadın
ne kadar güçlü olmalı
ruh güzelliğine gömülmüş
yüreğin..
Mustafa kaya
03.07.2008 / Çengelköy
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 5.7.2008 06:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzeldi valla...
emeğinize sağlık...
Durul yalnızlıklar dolaşırken şiirin damarlarında,serilmiş bir 'SEN' hegemonyası,tüm harflerin böğrüne...
Ağrıma gitmedi okuduklarım,hisedilmemiş tek duygu kalmamışlığa sevindim,tam tersine:)))
Nazik parmakların ve hassas kalbin,yine İSTANBUL'a neler fısıldamış, senin kulaklarına çalınan tüm gerçeklerin şerefine:)))
Yüreğine,kalemine sağlık canım hocam,büyülendim ve sus geldi:)MEO
TÜM YORUMLAR (6)