Zamansız açmış bir gülmüş o. Baharlarda sürgün vermeden basmışlar üstüne. Sokulmuş bir köşeye, kaderine yanıp, o kuytu ve karanlık ortamda yaşamaya çalışmış. Onun gülen yüzünü görüp, gözlerindeki elemi görmemiş insanlar. Çünki, içinde hep o umuda sarılı cocuğu gülümsetmiş, yılmamış.
Birgün, bir ışık sızmış içeri. Sonra yüreğinden çağlayan sevgisiyle şakıyan bir bülbül sesi duymuş ki, irkilmiş. Dili öylesine cezbetmişki onu, güz de olsa, içindeki sakladığı o duyguları filizlendirivermiş bir anda, hiç anlamadan... Hep o ışığa dönmüş yüzünü. O ışıktan dışarı bakmış hep. Bülbül hergün gelip, usanmadan şakımış.Onu duydukça, sanki yeniden doğmuş binlerce kez...
Yüreğinde öylesine tomurcuklanmış ki sevgisi, kabına sığamaz olmuş. Ona doğru tüm kolları çiçek çiçek, umut umut uzanmış o aralıktan. Ve sıyrılıp o köşeden, bir sarmaşık gibi ona sarılıvermiş. Onun gücünü, kuvvetini alırcasına, sımsıkı... Ona acı verdiğini farkettiği zaman iş işten geçmiş. Artık, ne o, ne diğeri birbirinden ayrılamayacak kadar sımsıkı kenetlenmişler.
Onları ayırmak istercesine esen sert rüzgârlara direnmişler vargüçleriyle. Kalpleri birbirine öylesine kök salmış ki, tamamen koparılıp ayrıldıkları zaman yitip gideceklerini farkediyorlarmış. Sevgileriyle, birbirlerini yaşatabilmek için böylesine savaş veriyorlarmış. Birinden birinin vazgeçişi, ikisinin de sonu olacak, çok iyi biliyorlarmış. Gül, bu sevgiyi sonsuza kadar yaşatmak için her seher bir tomurcuk açmış, sevdâsını yüreğine gömüp, her seher içli içli şakıyan bülbülün sesini gözleri dolu dolu dinleyerek...
Mahşere kadar, hazin hazin...
Bir bülbül sesi duyduğunuz zaman, ne olur bir dakika dinleyin. Etrafınıza bakın. Mutlaka orda, güzel yüzünü çiy damlalarının süslediği bir güz gülünün sessiz hıçkırıklarını da duyacaksınz. Bilin ki, her seher vaktinde, bülbül, o sevgili gülünün yüzüne yüz sürmekte..
22 Ağustos 2010
Halenur KorKayıt Tarihi : 22.8.2010 15:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rindlerin Ölümü Hafız’ın kabri olan bahçede bir gül varmış; Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle, Gece, bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış Eski Şiraz’ı hayal ettiren âhengiyle. Ölüm âsude bahar ülkesidir bir rinde; Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter. Ve serin serviler altında kalan kabrinde Her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter. Yahya Kemal Beyatlı
Çok özgündü..
İlgiyle okudum.Harika bir biçem metne damgasını vurmuş..
Sürükleyicilik ve içtenlik yönleriyle bir Usta İşi olduğunu kanıksattı bana.
Kutluyorum.
Erdemle.
Bir bülbül sesi duyduğunuz zaman, ne olur bir dakika dinleyin. Etrafınıza bakın. Mutlaka orda, güzel yüzünü çiy damlalarının süslediği bir güz gülünün sessiz hıçkırıklarını da duyacaksınz. Bilin ki, her seher vaktinde, bülbül, o sevgili gülünün yüzüne yüz sürmekte..
Can şairem öyle güzel anlatım olmuşki,okuyup duygulanmamak mümkün değil arkama yaslanıp bir kaç kez okudum yazan kalemi alkışlıyorum.
10 puan+ selamlar.
TÜM YORUMLAR (13)