Gece boyu, Uykusuz geçen yolculuğun sonunda Yıldızlar kayboldu birer birer. Bir an korktum, Benim yıldızım da kaybolacak sandım. Bir umut, seni aradım tuşlarda. Saçlarının yüzüme dokunuşunu hatırladım. Her teline teker teker asmak istedim kendimi. Göğsümdeki değirmen taşını kaldırıp, seni koymak ne güzel olurdu. Ama bir umut her zaman vardır. Zira güneş doğmaya başladı. Benim yıldızım doğdu. Bu umut demektir. Hayata yeniden bağlanmak için umut. Sen varsın ya, o bana yeter...
Ramazan IşıkKayıt Tarihi : 14.2.2019 02:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun yolculukta özlem.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!