Kollarımda ölü hâlde yatıyorsun. Yüzün, gözün kan içinde. Boynuna, hatta göğüs kafesine kadar kan..
Kim parçaladı yüzünü, bileklerine kim sardı bu ipi, parmaklarını kim kırdı?
Kim yaktı canını, kim aldı canını, ne olur, söyle? ..
İçimi çıkarıp üzerine sermişler sanki, sen gittiğinde, aynı sana benziyordu içim. Ama kıyamıyorum hâlâ..
Ahım tutsa paramparça düşmezdin kollarıma, içini kemirirdi yalnız olduğum anlar. Ama yüzün, ama bileklerin, ama ellerin paramparça..
Konuş ne olur, kim yaptı bunu sana. Ölü bedenine melekler yağsın, dudakların tekrar canlansın, anlat bana her şeyi..
Her yerim senrevan içinde kan kırmızısı, avuçlarım kanla doldu. Güzelliğini almışlar yüzünden, gözlerinin ferini çalmışlar..
Konuş diyorum sana ama, bir konuşsan, korkudan değil, kahrımdan, üzüntüden, acıdan öleceğim. Yıllar oldu seni duymayalı, yakar kulaklarımı sesin, öldürür beni dudağının tek bir hareketi..
Konuş.. Ne pahasına olursa olsun.. Ne olursun.. Konuş..
Kayıt Tarihi : 15.11.2015 23:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!