Yüzün Bende Bir Yara Şiiri - Özlem Yaşar

Gittin, gidişinle yağmurlar soldu,
bittim, yitişinle ben soldum.

Çölde bir damla su oldu yüreğim,
sessiz sedasız atar artık.

Hem yüreğim hem ben,
çığlıklarımızı artık yapraklara bıraktık.

Ben sensiz kaldım,
gökkuşaksız kaldı gözlerimin gökyüzü
ve yüzün
bende bir yaradır artık.

Dümdüz bir ova gibi pürüzsüz yüzün
kaçıncı defadır sürgünüm
ve
bir çift göl gözlerin
bilmiyorum kaç oldu boğuluşum.

Seni bulduğumu sanmışım
bir şiirin mısralarının arasında
seni ararken her şiirde acaba bu kaçıncı kayboluşum.

Kanıyor ve yaralanıyor yüreğim
tuz seriyor biri
güneşe koyuyor diğeri
çığlıklarım boğuluyor denizlerin dalgalarında
açıyor binbir gül her tarafımda
mutluyum ve umutluyum yine de
ne olursa
kapım hala kilitsiz
en sevdiğin sokak kedileri dolaşıyor odalarda
ve
sen de sızlayasın diye söylüyorum
biri benim, sensin diğeri.