Kendime sarıldıkça azalıyorum,
yıktıkça artıyor duvarlar.
Gözümde bir bakış
Ankara’nın ayaz kışı olmuş.
Üşütsen de buz tuttursan da
sökmem seni içimden.
Eriyorum görmüyor musun
seni sevmemeye çalışırken.
Solmuştum hatırlıyor musun
çekip gitmiştin tam alışırken
bırakıp gitmiştin yolun ortasında
tam da kışken.
Kayıt Tarihi : 6.11.2008 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!