Yüzümüzü Kaybettik Şiiri - Muhip Fuât Gü ...

Yine farklı farklı yaşamlar koyduk ortaya,
Gülmeyi bilemeden yüzümüzü kaybettik.
Bilmeden aldığımız yol cahilliğe fayda,
Düzenimiz bozuldu, izimizi kaybettik.

Kendimizi gösteremeyen ayna gibiyiz,
Mum gibi dibe ışık vermeden eriyoruz,
Nereye gider yol, aldırmadan yürüyoruz,
Hem baharımızı hem yazımızı kaybettik.

Utandığımız an yere bakmaktan aciziz,
Düşünmeden söylüyoruz, bir nevi cahiliz,
Çıkar ağızlardan kelâma gelmez dilimiz,
Güzele söyleyecek sözümüzü kaybettik.

Hatırlatmak isterim bir gülü, bir lâleyi,
Gönüllerde aşk için sönmeyen meşaleyi,
Hayatın güzel yanını gönülden görmeyi,
Aşığız ama gönül gözümüzü kaybettik.

Kalbimiz ağarmış zülüf gibi ak olmasa,
Evvelde ahirde bir insan ahmak olmasa,
Kalmazdık dünyada eskiden yürek olmasa,
Kapıldık rüzgârlara tozumuzu kaybettik.

Küreksiz sandal gibiyiz sessiz bir ummanda,
Dalgalar nereye sürerse biz o tarafa,
Her güzel şeye mücevher diyerek kapılma,
Saf gönüllere küstük, özümüzü kaybettik.