Yüzümüzde Al Kalmadı Şiiri - Şerife Günd ...

Şu dünya ömrümü aldı,
Yaşayacak hal kalmadı.
Gönül bağım birden soldu,
Açılacak gül kalmadı.

Olgunluğa erdi yaşım,
Gülmedi çileli başım,
Gözlerimden akar yaşım,
Tutunacak dal kalmadı.

Dizlerim halsiz, gitmiyor,
Belim büküldü, tutmuyor,
Kalbim sağlıklı atmıyor,
Şifa veren bal kalmadı.

Isınacak yazımız yok,
Çekilecek nazımız yok,
Söyleyecek sözümüz yok,
Şakıyacak dil kalmadı.

Bir koşarım, bir düşerim,
Elbet ben de bir beşerim,
Olanlara hep şaşarım,
Dosta giden yol kalmadı.

Herkes hacı, hoca oldu,
Bizi bin parçaya böldü,
Yoksa kıyamet mi geldi ?
Öpülecek el kalmadı.

Ne ar kaldı, ne de hayâ,
Emekler gitti havaya,
Günahları yıkamaya,
Taşkın akan sel kalmadı.

Kervan gider katar katar,
Bir ucu cihanı tutar,
Orası buradan beter,
Güvenecek kul kalmadı.

Raydan çıktı bir kez tiren,
Tutmuyor ki artık firen,
Sevgiliye selâm veren,
"Bad-ı saba yel kalmadı.

Saygı, sevgi kalmadı hiç,
Başkasında arama suç,
Bu fasılı böylece geç,
Yüzümüzde al kalmadı.