Yüzümü Soyma Benim... Şiiri - Hasan Akın

Bir hüzün gövdesiyim, çağlaysam da başında,
Bekleyişte her yolun emzirdiği sesler var…
Senide mi uzaklardan çağırıp da aldılar,
Aldılar da gün geçince habersizden saldılar.
Sızlayıp yola vuran, gün ayaklı gemiler
Biriktirip durma artık, dökülsün saçlarından
Saçların ki, Salacaktan, gün batımı Üsküdar…

Gönlüm türkü çığırır, bir martının başında;
Uslu durun kuzular, sinem yorgun dağdalı.
Toprak bağdan ayrılmaz, ayva nara sevdalı…
Ben bilmezem cümleyi, kırık dolu salgılar
Kilit bozuk, kapı dar,suyu içten ağdalı…

Adındayım… Bilesin… bu karartı taşında,
Beyaz bir nem soluğu, gözlerinde çapaklar,
Elimi tutma benim, perişan günahların
Tutuk bir el yakması, acı kalan aşında.

Düştüm diye vurma çok, seni gördüm başımda
Bir güvercin kanadı, sabah çalar kapımı…
O sesler ki; gitmelerin gelmesine davetli,
Yüzümü soyma diyen, bu otuzlu yaşımda.

Taner'e... Fazıl'a...