Yüzümü Iskala Doktor Şiiri - Hikmet Kızıl 2

Bütün şiirler ruhumda yara açıyor doktor!
Dışarıda ruhunu bedeninden çoktan ayıran bir kalabalık, biteviye Sanayi İnkılabına çalışıyor.
Daha müreffeh bir toplum, daha çok teknoloji, gayri safi milli hasıla vesaire…
Kalkınıyoruz nitekim!
Ve Eylül, en çocuk yüzümle postal kokuyor caddelerde.
Apolet hakisi bulutlar göğümüzde,
Ve Tanrı uludur…
Terk edilmiş bir ev gibi gezinir alnımızda ölümün eli.

Bir türkü çalar eski radyolardan:

“Hapishane içinde bir ağaç incir
Ellerim kelepçe boynumda zincir
Zencir sallandıkça yüreğim sancır”

Bütün türküler neden canımı yakıyor doktor ? Neden nabzımda keder bir buçuk elif miktarı ?
Ben hangi acının bedeliyim doktor? Beni yüreğimden vuran dilber kim?

Pusulasız kaldım doktor, yansız, yönsüz, sabahsız…
Geceler var sadece saçlarımda, ellerimde hüzünler biriktirdim,
Ne çok acı var doktor, ne çok hengame…
Ne çok vuruluyoruz en naif yerimizden…
Ne çok hedef alınıyor yürek coğrafyamız…

Ölü sesler duyuyorum doktor, hecin yüzlü insanlar,
Kırık aynalardan bileklerimize akan çağdaşlık irini!
Çağ atlıyoruz kardeşlerim, hepimiz özgürüz, esaretin zincirlerleri kırıldı…
Zencilere artık zenci demiyoruz, siyahi onlar !
Marşlar söylüyoruz kardeşlerim,
Ağız dolusu faşistiz, ağız dolusu kindar, ağız dolusu çağdaşız ulan…

Durup dururken ölüyorum doktor! Artık ölü ve kekemeyim. Tutup ellerinden hüzünleri sokaklara çıkardık.
Geçit verip gözlerimizin çölünden hazırız hüzünleri ağırlamaya…
Bana hep kırık zarlar verdiler sonra…
Giyotin sancılarıyla demli çaylar, zift renginde yalnızlıklar….

Gittikçe küçülüyor harfler doktor! Cesedimizde kentsoylu yorgunluklar!
Biz bu hayatı kent dilinde iki kere öldük doktor. Tükendi eylüller avuçlarımızda.
Ve gökten üç hüzün düştü…
Biri ellerime,
Bir gözlerime,
Ve biri de yangın yeri yüreğimize…
Elveda demiyorum doktor,
Çünkü kalbi delik dünyada yüzümüzü çaldılar…
Yüzümü ıskala doktor!