Yüzümü güldürsen Şiiri - Yasemin Güven

Sana ne kadar kızsamda bir okadar seni severken buluyorum kendimi...
Biliyorum sevmemem lazım o kadar kırıp döktünki herşeyi paramparça oldu herşey...
Ne gözümde yaş bıraktın nede içimde yaşama hevesi hepsi birer birer öldü sanki...
Bu aralar yorgunum arada kalbim yoklluyor belli oda çok yoruşmuş...

Ben seni sevmeye kıyamazken sen nasıl bırakıp gittin uzaklara neden...
Şimdi kapına gelsem biliyorum sen açmıcaksın kapıyı başkaları olucak...
Sen hoşgeldin kardeşim demiceksin şakalar yapıp beni güldürmiceksin...
Canımın canı senin yokluğun kadar kimsenin yokluğu acıtmadı içimi...

Bilsemki geldiğim yerde sen varsın kanat takar uçarak gelirdim sana...
İnanmak o kadar zorki senin olmadığına ama yoksun be bitanem...
Sen gittiğinden beri ben karanlıklar içindeyim sanki çıkamıyorum içinden..
Bazen diyorumki bir rüya olsa uyansam kapına gelsem kapıyı sen açsan....

Ve sen hoşgeldin kardeşim desen sımsıkı sarılsan mesela bırakmasan...
Tutsan ellerimden karanlık olan dünyamı aydınlık etsen çiçekler açtırsan...
Gülmeyen yüzümü güldürsen gözümden akan yaşları dindirsen...
Ben gitmedim kardeşim burdayım seni bırakmadım hiç desen hepsi rüya desen....

YASEMİN GÜVEN