Yüzüme Güldü Ölüm Şiiri - Mehmet Cıngır

Pek karanlık bir gecede korku saldı ölüm
Bir sevda çölünde yüreğime daldı ölüm.

Bir sonbahar günü tam avucuna almışken
Birden açtı avucunu, beni saldı ölüm.

Kahverengi gözlerinden tam ilham almışken
Seni ne kadar çok sevdiğimi bildi ölüm.

O hercâî gözlerinin yokluğunda senin
Ağzıma çalınan bir damlacık baldı ölüm.

Merdiven başında apansız görünce seni
Başını taştan taşa nasıl da çaldı ölüm!

İnsanı baştan çıkaran kokunu duyunca
Başvurulabilecek en son bir yoldu ölüm.

Bir kahır çölünde yıllarca seni bekledim
Gölgemin gölgesinden inan ki, yıldı ölüm.

Uğursuz bir gecede, yıldızların altında
Umutsuzca kıvranırken beni buldu ölüm.

Ölüm, an be an başucumda bekledi benim
Başımı okşadı ve yüzüme güldü ölüm.

Vuslatını beklerken yıllarca kucağında
Anka gibi koynunda uykuya daldı ölüm.

Ölenlerin yeniden doğduğunu görünce
Şimdilik beni kara listeden sildi ölüm.