Yüzümdeki çizgiler,hüznümün yoludur.
Ufka bakışımdaki mizacım öfke doludur.
Öfkem yalancılara,kalleşlere kinim çoktur
Değer verince,had bilmeze kendini bir şey sanır
Bununla yetinmez,sana akıl verir,terbiye verir.
Akıl fukarası,edep yoksunu,kendini bilmez
Kalkıp akıl satar,caka satar,insanlık satar
Kendine sakla,o küçücük aklını fil yapılı kuş
Örenlerde,köhnemiş yabanlarda öten baykuş
İçi saman doldurulmuş,hayalet korkuluk
Senki kendini adam sanırsın,ama korkuluksun
Herkesi korkuluk yapmak için çabalar durursun
Kimse dinlemez seni,bahçedeki kargalar bile.
Kayıt Tarihi : 2.12.2016 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!