Yüzümde Bıraktığın Amansız Susku

zaman bohçam dağınık
gözlerinin tesadüfündeyim
ne ben
ne sen
hayata değil
hayat bize
yakamıza iliştirilmiş karanfil gibi
iki ayrı dünyaya bilenmiş 'biricik bir tek' susku
seninle en büyük maharetimdir susmak
ilk sabah sığırcıkları vurulurken yüreğimde

sen güzçiğdemisin gözlerimin
bir bakışınla yepyeni özlemler keser içimi
bilir misin
haberin olsun
birgün kapında gece kokulu iğdeler gibi
bitiverirse el değmemiş istasyonlarımın ıssızlığı
yüzümde bıraktığın amansız suskuyu düşün
ve son yolculuğuna yalnızca sen uğurla
yüreğimi
erguvan zamanı gülüşlüm
son yolculuğum demek
'sen' yolculuğum demek
renk vermem ölüme
bütün bulvarlar sayıklarken kapkara sevdamızı
sözcükler ürker içi boş kalabalıklardan
saçların alnına mı dökülür
yokluk evrenime saçtığın aydınlıkta
yanaklarıma ateşler mi serper bilmem
sayıkladıkça bütün korkularım
ömrüme seslenişini ikilemsiz

saçların kimbilir kaç ormanı ağlatır gelir
nefesimin ırmağına ki
gezgin poyrazlarla yanar genzim
erguvan zamanı gülüşlüm
merakımı bağışla
bir toz bulutuysam
gözlerinin nebulasında kaybolan
hangi yıldıza bel bağlasam niçin sensin

uyku yorgunu çocuklar niçin hep seni ünler
rüyalarının arasında
hiçbir macerayla kirlenmemiş saf bir ateştir yüzün
sana bakma sayfalarımı yakar
beni kül eder