Gözüm Kurudu Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Gözüm Kurudu

Umudum kalmadı sevdadan, aşktan
Dinleyen olmuyor, sözüm kurudu
Gençliğim tükendi, doymadı meşkten
Dalım yeşermiyor, özüm kurudu.

Ne derem taşıyor, ne suyum akar
Gözlerim durmadan geriye bakar
Depreşen anılar bağrımı yakar
Ateşim kül oldu, közüm kurudu.

Gençliğin verdiği duyguya kandım
Baharı yaşarken güz olmaz sandım
Yollarım tükendi, sona dayandım
Ayağım tutmuyor, dizim kurudu.

Hafızam almıyor, doldu mu bilmem?
Hislerim coşmuyor, her işe gülmem
Geçtiğim yollardan bir daha gelmem
Yaşlarım akmıyor, gözüm kurudu.

Sorarım halime, böyle mi idim?
Düşlerim kimsesiz, hislerim yetim
Baharı besleyen kaç mevsim yedim?
Mevla’ya sunacak yüzüm kurudu.

Hoşoğlu, ömrünü yele mi sattın?
Bülbülün sesini güle mi sattın?
Neşeni bağlayıp ele mi sattın?
Gururum yok oldu, nazım kurudu.

Mustafa Hoşoğlu
15.08.2024