Yüzüm düşüyor başımdan Şiiri - Suna Aras

Sabah saat altı otuz yağmur yağıyor
İş başında bir cerrahın ciddiyeti içinde
Almışım beni önüme
Nemi üstünde etin sabun kokusu
Masada kâğıt kalem sigara kül tablası
Buğusu üstünde bir fincan kahve
Bu günkü şiir dizimi insan anatomisi
Acı aşkla donduruldu
Her harfi bir dilime batırıp diziyorum
Gözlerimi gökyüzünün umudundan kopardım
Bu yalanı üfleyip içini siliyorum.

İkinci kadın direniyor içimde
Kıpraşıp titreşiyor sözün acıttığı iz
Çıplaklığı bedenin uçuşan bir çocukluk
Altını üstüne aktaran bilinç
Tırnak içlerinde kuruyan kan ölüyor
Çırpınışı adının iki söz arasında
Yüzüm
Tutunup tırmanıyor düşüyor sonra
Ve sadece inliyor.

Bir boşluğa doğruyum
Çekiyor fitilini içine dünya
Tırtıldım o kıyıda kuruyan kendine çekilen tırtıl
Dedim
Aşktır aklı yarılayan ey nebi derya
Özlemdir
Bir ucu uykuda bir ucu derin ve gürbüz
Kime soru sorduysam hayattı bağışlanan
Gözlerimin dibi diken tarlası, neden
En çok onu yine onu sevdim, aşk
Gel de konuştur beni bütünümü ver bana dilimi çöz
Tarihin
Yarısından fazlası kızarsın hicabından.

Ne zaman bir gülle göz göze gelsem
Bülbüle bağışlarım aşk sıçratır üstüme.

Yüzüm düşer başımdan.