Yüzüm Şiiri - Abdulvahap Ateş

eski gömlek gibi eskidi yüzüm
dikilir yamanır hali kalmadı
sokak lambaları gibi öksüzüm
yaşantımın ideali kalmadı

herkes yar koynunda ben sokaktayım
gölgeme aşina kaldırımdayım
bilmem ki kimlerin umurundayım
direncimin de mecali kalmadı

hasretin bağrına sokulan gece
yağmuru çileler inceden ince
karanlıklar omuzuma binince
kavuşmanın ihtimali kalmadı

kalmadı sihrini sunan geceler
Sılayı terennüm eden heceler
hasretime açık tüm pencereler
umudum ürkek visali kalmadı