Yüzsüzler Şiiri - Veysel Şimşek

Kırk yıl uzak bana darıldığım çeşme,
Yaram derindedir fazlada deşme,
Dostum yanar döner olup değişme,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

Her insana tenezül etmem yapmam yakarı,
Arsız görgüsüzler sever çıkarı,
İki yüzlü insanların yoktur yüz arı,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

Yalanla geçirir bunca gününü,
Arsız bilse yapmaz işin sonunu,
Çıkarına göre çizer yönünü,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

İnsan unutursa kalpten silermiş,
Ancak koyun kuzusuna melermiş,
Harbi olan iyiyi kötüyü elermiş,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

Asla sevilmediğim yerdeduramam,
Hayırsız dostuma kendim yoramam,
Anam Babam kardeşimde olsa aramam,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

Bilki kıraç dağda otda bitmiyor,
Harbi insan olan adam satmıyor,
Rezilleri kovsanda çekip gitmiyor,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.

Sanmam herkes Veysel gibi olamaz,
Dosta düşman olup sonra gülemez,
İyiyi kötüyü seçmeyi herkes bilemez,
Tükürsende gelir gider yüzsüzler.