Yüzsüz İnsanlar Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan çeşit çeşit yer damar damar,
Arsızın suratına vursanda şamar,
Vursana Eşşeğe altından semer,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Yanar döner görür ise balyayı,
Döner geri yalar düşen salyayı,
Takan takmış yalakaya bilyayı.
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Dünyada en fazla hainler ürer,
Suçluda olsa suçsuzun ödünü yarar,
Birde adamım diye kaprise girer,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Kaldık ne düzene kaldık ne güne,
Suçlular suçsuzu itiyor öne,
Her zaman her yerde söylerim yine,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Yaşım kırktır dünyaya geldim geleli,
Eğriyi doğruyu bildim bileli,
Dolu meydanlarda hep işi hileli,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Zalimleri işi olmaz hakla hukukla,
Bir bilse dünyada kendisi kukla,
Üç kuruş uğruna atan çok takla,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Hainlerin sonra çıkar foyası,
Rezillikle yuğurulmuştur mayası,
Renkten renge girer yanar döner boyası,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.

Bir pire uğruna yorganı yaktım,
arsıza yüzsüze kafayı taktım,
Veysel derki zalimden zorbadan bıktım,
İşte bu kadarda yüzsüz insanlar.