Yüzsüz Adam Şiiri - Behzat Yel

YÜZSÜZ ADAM

Kırılmaz bir sabır
tene yapışan ödleklik....
kendimi kendime ertelediğim bir kaç asır
duvarla paylaşılan ve yalnızlık olmaktan çıkan yalan birliktelik.
saraylarda debelenen fukara zihin
ruhun bozulan dolaşım sistemi
kemiklere kan pompalayan çatlak damarlar
yalancı gülmeler
afili pozlar
......
açoğlu aç bir yürek
ve anlaşılmamanın öldüren kederi...

paylaşılamayan yaralar....
birbirine yapışık bedenlerde fersah fersah uzak zihinler , düşler ve yaşamlar
.....
moda mod birbirinin aynısı günler
akıp giden zaman
boşluğa düşmüş bir boşluk olmak
.....
benzeşenle sohbetin dibibe vurmak yerine , benzemeye ve benzetmeye vakfedilen çürük bir ömür
....
çöplüğe dönen bedenler
imgesiz
sembolsüz
şifresiz
öznel oğlu öznel
halk oğlu halk halet-i ruhiye..
....
kronik, depresif gülen yalancı vitrinler
kalem ile çizilen tebessümler
ve bir silgi ile ortaya çıkan yüzsüz yüzler...