Kendimle yüzleşiyorum gerçeğin aynasında,
Kendimi acımasızca yargılıyorum sorgusuz,
Cevaplar sus, pus olurken sorular karşısında,
Kendimle çarpışıyorum korkusuz.
Hatalar köşe, bucak kaçarken utançtan,
Keşkeler bir köşeye sinmiş durmakta,
Acılar bitkin vaziyette beklerken ayakta,
Umutlar savunmasız ve suskun kalmış adeta.
Geçen zamanlarsa karalara bürünmüş, yas tutmakta,
Amaçlar araç olmuş çaresiz bu çarkta,
Hüzünlerle kaderler hep boynunu bükmüşler,
Sevgiler ve aşklarda kaybolmuşlar biranda.
Kayıt Tarihi : 8.6.2009 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Keziban Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/08/yuzlesmek-4.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)