Uçmak için kanatlarının olmadığını hep unutursun. Tüm kapıları kapattığını hatırlamazsın. Zaman geçermiş,mekan değişirmiş... Aslına dönermiş her şey. Büyü bozulur rüyadan uyanırsın. Anlamaya çalışırsın unutmak istersin. Kabuk bağlayan yaralar yeniden kanar. Yüzleşirsin kendinle. Maskelere sığınırsın. Kanarsın ve kanatır sın. Özlersin ÖZLENMEZ SİN ! NECLA ARPA GÜLAÇAR 12/HAZİRAN/2012 MELANKOLİ
Necla Arpa GülaçarKayıt Tarihi : 26.6.2012 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!