Yüzleşme Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Hâtıralarım arasında yer bulduğum
Köhne bir zamanda, metruk bir odada
Sessizliğin rüzgârı kuşattığı kadar yalnızım
Ben ne sizdenim ey şaşmış beşer
Ne de yaşadığınız zamandan bir parça
Zulmünüz aşağıların aşağısından
Dokunmuş dört bucak arşa

Kararmış enselerin pençesinden
Bir aralık görüp de güneşi
Sarılasım gelir içimdeki buzları kırarcasına
Yüreğimin ta derininde anlatamadıklarım
Kelimelerin yüreğini dağlarcasına
Dokunur kimi zaman
Dokunur bazen bir gölge bile nefesime
Mahçup ellerim bir aralık arar
Bakmak için gözlerime
Çünkü bir görsem kendimi
Yüzümde eski günlerin eskimemiş izlerini
Bir uyansam geçmişteki bir sabaha
Kalkar fırlatırım yorganımı alevlere
Atarım yüreğimi kor gibi yanan pencereme
Okurum durmadan yıldızların satır başlarını
Titretir o ahenk
Mezarların dâhi buz kesmiş taşlarını