Yüzleri Ayet Ayet..

(Çapraz kafiyeden, sarmal kafiye şekliyle)

Tanrıdan reva mıdır mazlumun ah dilinde
Yeis fırtınasıyla naçar düştü cemiyet
Ne güzel insanlar.. ki, yüzleri ayet ayet
Kandiller söndürülmüş erenler mahfilinde

Dilin iştiyakıyla yüreği yanıkların
Öfkesi çekilecek taş değirmen yanında
Cihada hazır durur pusatları kınında
Ezel ebede kadar tarihe tanıkların

Geçilmez bronz dağlar yufka yüreklilerle
Ormanı yakılsa da yürür bir ulu çınar
Yetimlerin ahıyla âleme rahmet yağar
Dokuz boğumlu dehliz zehir zemberek şerle

Cennet ile müjdeli ak sakallı beylerle
Buzul zirveler düşer.. ne ki! dumanlı dağlar
Ruhuna teskin olur kalbe ipekten ağlar
Kutsal arkaik dava dervişân-î veylerle

Başı boranlı zirve baskın efkârın yeli
Kırk dağ şehitlerinin adsız uca makberi
Sahipsizin sahibi çevirmez Çalap geri
Bir leyle-i kadirde göğe uzanan eli

Selamet bulsun elbet bu garabet bu isnat
Bu ne habis nekâhat zehir oldu akşamlar
Düştüğü dil de yansın şehevi ihtişamlar
O'cu bu'cu bu fetret.. yetti bu sefil inat

Es göğsüme har ile sinemi delen rüzgâr
En kesif gecelerde, "nenni" diyen altun ay
Şehit hıyabanları nurdan anıt bir saray
Kahramanlardan bize cennet vatan yadigâr

BEŞİROĞLU ..