Kiminin geç dediğine kimi diyor erken
Gideceğin son durak nasipse kabirken
Ebedi hayatına heybende nedir biriken
Derdi dert edersen birden yüze çıkar
Kapanırsa yol gel desem de gelebilir misin?
Ağlanacak hale gül desem gülebilir misin?
Kime niyet kime kısmet demişler bilir misin?
Nasibimizde olan kaşığımızda bize çıkar
Kendi ellerimle kazdım hep kendi kuyumu
Boşuna beklemişim fâni kuldan öz suyumu
Toprağa gizlendiğini sandığım aşk tohumu
Yağmur yağar, güneş doğar, yüze çıkar
Daralırsa yürek terler alın boncuk boncuk
Beden büyürken ruh bir yanıyla kalır çocuk
Zamanını bekler açmak için her tomurcuk
Ekersen tohumu yazın elbette güze çıkar
Batıyorken güneşin düşer gölgen önüne
Gönlünde bulunan hislerin yansır gözüne
Bulmadığını kaybettim diye vurma dizine
Yüreğine gizlenen muhabbetin yüze çıkar
Çırak iş yaptırır olmuşsa eğer asırlık ustaya
Hekim hak görüyorsa sancıyı ağır hastaya
Saklı kalmaz hiç bir saklanan, çıkar ortaya
Varsa pasın, kirin çapak olur göze çıkar
Hak etmeden çıktığın zirvede kalamazsın
Kararır gözün elinle koyduğunu bulamazsın
Çarpıp gittiğin kapıyı dönüp de çalamazsın
Ağır olan dipte kalır hafif olan yüze çıkar
Derman ile dert birlikte oluştururlar nakışı
Böyle başlamış böyle bitmez vardır çıkışı
Bekle baharı, biter bir gün ömrünün kışı
Engebeli yolların gün gelir de düze çıkar
26.03.2021
Kayıt Tarihi : 9.5.2021 02:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!