Yüz ve Baktığı Şiiri - Zafer Zengin Etnika

o yüz
o iki yüz
o üç yüz
her bir gürz
iniyor yüreğin bahçelerine
tırmalıyor damarları
zorlanıyor çeperler
için krizi belki

sizde derler kalp krizi
ferhat yok
aslı yok
aslın/da
hayat muştu vurmuş oraya
illa iz bırakacak
illa zorlayacak
illa veriyorsa alacak

o dört yüz
sayamadığım kadar uzakken
yakın bana
kalbimi cep sayarsam
içimdeki para
yetmiyor yine de
bir gülümsemeyi satın almaya

öyle uçarı bu yağmur
hep rüzgarın dediği oluyor
belki dolu
belki boş
ağır ağır ıslatıyor

belki beş yüz
aradaki mesafe
iki nokta arası
eğri büğrü dalgalar
sertliğini şiddetine saklar

yalın mı geldi ekmek
yalın mı geldi tükenmek
hepsi son mu demek

yazgı yoktur..yaz gız vardır anadolu'da
bir de güzeldir ki
mektuplara kavuşunca

kokun gelmiş elime
seni sürdüm dilime
siman düştü gözüme
eğlendim durdum..yandım durdum

| durun dokunmayın düşüme |

uyurken büyüdük.
uyurken
ne garip dokunmadan sevmek
gülümseyip çekip gitmek
eyvallah bile dememek

19 Temmuz 2004