Yüz-otuz-beş-gün Şiiri - Polat Sarıgül

Zeytin ağacına dokunuyor bir çocuk
Çocuk işte, küçücük
Elinde bir oyuncak
İliştirmeye çalıştırıyor ağaca
Zeytin ağacı dediğim asırlık
Kabukları çatlamış eğri büğrü
Gün geçirmiş yani
Dili olsa da konuşsa diyorum
Konuşuyor!
Bir alışveriş merkezinin ortasında
Süs bitkisi olmuş
Meyvesiz
Belli her yıl budanıyor
Çokta umursamıyor gelen geçeni
Çömeliyorum yanına
Sırtımı yaslıyorum eğri büğrü gövdesine
Ona dokunurken
O kucaklıyor beni
Ve bir sigara yakıyorum
En derine alıyorum dumanı
Nuriye ve Semihi düşünüyorum
Yüz-otuz-beş gün oldu
Bedenlerini aç bırakalı
Dile kolay Yüz-otuz-beş gün
Ahhh diyorum yutkunuyorum
Kötülük hüküm sürüyor, kötülük
Gözlerim doluyor
Çocuk elindeki oyuncakla uzaklaşırken

(Temmuz 2017)