**=** Yüz Lira **=** Şiiri - Necmettin Ö ...

Tevekkül amca çok bunalmıştı,
Öyle ki sıkışmış ve perişan...
Beş parasız kalmıştı.
Kime gidebilir,
Kimden isteyebilir,
Param kalmadı diyebilirdi..

Allaha yalvarıyor,
Çare arıyor...
Ama bir türlü para bulamıyordu!
Aklına mektup yazmak geldi.
Hemen bir zarf bir kağıt çıkardı.
Allah'a mektup yazdı.
'Yüce Allah'ım,
'Çaresizim...
'Bana yüz lira gönder,
'Ben sonra veririm...'
Dedi.
Yüce Allah'tan, yüz lira borç istedi.
Zarfın üzerine de,
Yüce Allah Katına diye adresi yazdı.
Attı postaya mektubunu.

Postacılar,
Mektupları dağıtıma göre ayırdılar...
Adresine göre,
'Yüce Allah Katına ' yı görünce,
Götürüp müdüre verdiler.
Müdür istemiyerek açtı zarfı,
Okuyunca üzüldü...
Bunca hizmetinde, hiç görmemişti
Acı ve burukluk içinde güldü.

Amir ve şeflerini toplayarak,
Tevekkül amcaya yardıma karar verdi.
Toplanan para doksandokuz liraydı!
Bir zarfa koyarak adresine gönderdi.

Tevekkül amca,
Zarfı alınca...
Çarçabuk açtı içini,
Doksandokuz lirayı görünce...
Tekrar tekrar sayıp durdu.
Kendi kendine söylenip,
'İmkansız, Allah'ım bana eksik göndermez!
'Nasıl olur da bir lira eksik gönderir...
'Bunu muhakkak postacılar yediler,
'Bana bunu eksik getirdiler! '
Deyip duruyordu.

Hemen bir mektup daha yazıverdi.
'Allah'ım, postacılar senin gönderdiğin
'Bana borç verdiğin yüz liranın,
'Bir lirasını yediler...'
Zarfa da yine aynen yazdı,
'Yüce Allah Katına...'

Postacı, yine ayırdı mektubu.
Aldı götürdü müdürüne!
Müdür okuyunca,
Canı çok sıkılmıştı...
Amirine ve şeflerine,
Konuşamadan bakakalmıştı!
Sonra kendine geldi,
'Arkadaşlar bizim meslek işte böyle!
'Nankör bir meslek...
'Yaptığımız iyiliği kime söylersen söyle!
'Bilmem ki başka ne desek...'
Dedi.

Tevekkül amca,
Tevekkül ya!
İyilikten bu kadar anlar, anca...
Ona göre herşey bağlı inanca,
Yapılan bir iyilikti insanca!
Ama bilmedi, bilemedi...