Yüz Halat Şiiri - Filiz Bülbül

“Belki sığdırırdım içime dünyayı yolunda gitseydi her şey
Belki bir gülü kurutmak yerine umut bulurdum ona baktıkça
Başlamasaydı belki bitmek zorunda da kalmazdı bir şeyler
Ne sözden anlıyorum bu zamanlar, ne şiirden

Boynumda yüz tane halat var sanki düğüm düğüm
Sanki içime asit dökmüşler ve ölmüşüm
Sana senelerdir kör kütüğüm ama
Bizi bırakmadılar ki yaşayıp görelim iyiyi, kötüyü

Ne sabahım sabah artık, ne gecem gece
Uyku bile tutmuyor anlamsız geliyor çoğu şey
Volta atıyorum sabaha karşı on kez rüyalarımda
Her şey bir sır gibi uzakta, ayaklarımın altında mayınlar..

Umutsuzluğa yer yoktu hani, öyle konuşmuştuk baştan
Ama her gece kötü uyudum, hiç kalbim çarpmadı aşktan
Renklerimi kaybettim yavaşça, kötüye gitti aklım
Anlaşıldı, kimse sağlam çıkamayacak bu savaştan”